Hoe een Onverwachte Ontmoeting in een Katholieke Kerk met Belgisch Bier heel goed samen gaan

bij Belgisch Biercafé Olivier in Utrecht

Het begint als een gewoon gesprek en we hebben elkaar lang niet gezien. “Hé, hoe is het met jou?”. Automatisch zeg ik “Ja goed”. Van sommige mensen weet je dat ze meer willen weten dan dat. En inderdaad “Naar welke kerk ga jij tegenwoordig?”. Alsof het vanzelfsprekend is dat ik dat nog zou doen. Ik zeg “Ik ga niet meer naar een kerk. Al jaren niet. Maar ja, we hebben elkaar zo lang niet gezien”.

Een teleurgestelde blik “O... dus je gelooft niet meer in God?”. Het vraagteken aan het eind is een teleurstelling zonder veroordeling. En dat is goed. Ik reageer verrast terug “Huh? Hoezo denk je dat?”. Een pijnlijke blik “Nou, het is altijd jammer als mensen niet meer geloven dat God bestaat”. Ik zeg “Hooo eens even! Nu trek je conclusies over dingen die ik niet gezegd heb. Net als bij de McDonalds....”

De verrassing werkt. Een verbaasde blik “Wat bedoel je?”. Juist. Die vraag had ik eerder willen horen.

Ik zeg “Nou, stel dat je vroeg: Naar welke hamburgerketen ga jij tegenwoordig? Dan had ik gezegd: Ik ga niet meer naar hamburgerketens. Al jaren niet, want ik lust geen hamburgers meer. Bij wijze van spreken dan hè. ;-) En dan zeg jij: O... dus je gelooft niet meer in McDonalds? En als ik dan verrast vraag: Huh? Hoezo denk je dat? dan zeg jij: Nou, het is altijd jammer als mensen niet meer geloven dat McDonalds bestaat... Zie je dat dat een mega gedachtesprong is die zelfs Einstein niet had kunnen maken?”

Het kwartje valt. Een opgeluchte blik “O... dus je gelooft nog wel in God! Maar waarom ga je dan niet meer naar een kerk?”.

Ik denk aan alle antwoorden die ik nu zou kunnen geven. Dat als ik God was, dat ik dan ook niet naar een kerk zou willen. Al dat gedoe met menselijke regels, veroordeling, en sociale controle. Ik zou de natuur in gaan, mezelf omringen met Alles Wat Leeft. Me verbonden voelen met de lucht, de aarde en de zee. Letterlijk. Alles wat je niet in een gebouw tussen vier muren vindt. Maar ik besluit het simpel te houden en zeg “Ik geloof niet meer in de kerk”. Een humoristische blik “O... nou, daar kunnen we wel een boom over op zetten!”. Ik zeg “Nou en of. Biertje?”. En enigszins stokend er achteraan “Naar welk café ga jij tegenwoordig? Of geloof je niet meer in bier?” :D

Aan het eind van de avond zijn we het allebei eens. Een donkerbruin café, een uitgebreide bierlijst, en een ontmoeting om nooit te vergeten. Zo’n goede “kerkdienst” hadden we in geen tijden meer gehad.

Blogposts gratis in je e-mailbox?


Delivered by FeedBurner